Even wat laten horen.

Hallo allemaal,

Even wat van mij laten horen. Ik ontvang al verschillende mailtjes met de vraag hoe het met bestralen gaat en natuurlijk waarom het wat stil is op mijn blog. Na dat ga ik jullie nu even fijn vertellen dan is iedereen weer op de hoogte. ;-)
Vandaag ben ik voor de 4e keer geweest om te bestralen. Inderdaad het heen en weer gereis valt soms niet mee. De ene taxi chauffeur is aardiger en rijdt beter dan de ander. Ik heb er al één tussen gehad, waar ik gewoon van zijn rijstijl misselijk van werd. Tevens kwamen wij te laat in het ziekenhuis, omdat hij iets te ver om reed. Ach, iedereen is wel eens eigenwijs alleen de één meer dan de ander. Vandaag was ook het bestralings apparaat kapot, dus ik moest onder een andere. Gelukkig was het de zelfde soort machine en niet waar je helemaal in moet. Ik heb het namelijk niet zo op kleine ruimtes. De mensen die in de wachtkamer zitten begin je steeds meer te kennen. Dagelijks zie je de zelfde mensen daar en iedereen heeft een ander soort van kanker. Ook krijg ik nu nog weleens te horen dat ik maar huidkanker heb, want borstkanker is toch wel veel erger dan wat ik heb. Nou ja zeg, kanker is kanker en natuurlijk zijn er vele soorten en maten maar ik moet toch bestraald worden, want vanzelf gaat het niet over. Ja, sommige mensen kunnen hard zijn. Natuurlijk zijn er ergere dingen op de wereld, maar zo heeft ieder huisje zijn kruisje en daar moet je toch wel even doorheen. Ze zeggen weleens in nood leer je je vrienden kennen. Dat is eigenlijk wel zo, want van mensen van wie je het eigenlijk zou verwachten hoor je niks en van mensen van wie je het niet zou verwachten komen langs, bellen even, mailen een berichtje of sturen een kaartje per post. Sommige mensen weten zich ook geen houding te geven als ik hun tegen kom in de winkel. Mensen ik bijt niet hoor! Ik ben ook niet anders geworden! Ik heb alleen maar een plekje wat huidkanker is en het is niet besmettelijk. Ja, ook dat hoor je. Sorry, ik moest dit even kwijt.

Ik ben ook nog met wat leuks bezig, tenminste dat vind ik. Wij zijn namelijk eind september 25 jaar getrouwd en het feest stond al gepland op 2 oktober. Ook al is 1 oktober mijn laatste bestralings dag, ik wil toch gewoon het feest door laten gaan. Natuurlijk maak ik de kaarten zelf. Van de 120 kaarten zijn er nu 50 kaarten helemaal klaar. Alleen de adressen moeten nog op de envelop. De andere kaarten wil ik persee voor 1 september klaar en op de post hebben. Korrie en Els hebben mij maandag geholpen. Morgenavond komt Korrie weer en Els wilde zaterdag met mij de laatste kaarten doen. Natuurlijk heb ik voor de kaart de Gypsy en de Cricut gebruikt. Ik laat hem nog even achter de schermen, want de mensen hebben hem ook nog niet ontvangen. Daar heb ik het dus druk mee. Ook het inplannen wanneer ik tussendoor de boodschappen moet doen valt soms ook niet mee. Erg wisselend dus. Maar goed als er maar eten in huis is, toch? De voorkant van het theezakjeshouder hadden jullie nog te goed van mij. Ik heb een nieuwe digi stamp van Jolanda gebruikt. Hij is nog niet te koop hoor, zo nieuw is hij. Persoonlijk vind ik de binnenkant mooier dan de buitenkant. Het scrappapier is de nieuwe kerstlijn en natuurlijk te koop in mijn webwinkel. Al is hij nu weer in bestelling, want hij gaat erg hard.

Groetjes van Annette