Mijn diabetes necklace

Hallo allemaal,

Even iets heel anders vandaag. Zoals jullie weten ben ik diabeet en afgelopen maandag ging het dus even iets anders dan anders. Als je namelijk veel onderweg bent en dan alleen reist weet een vreemde niet dat ik diabeet ben als er iets met mij gebeurd. Dit kan zelfs levensbedreigend zijn. Ik kan immers door mijn te lage suikers bewusteloos raken. Mijn internist heeft al vaker aangekaart dat ik een SOS hanger om moet doen, want een papiertje in mijn portemonnee is niet genoeg. Gelukkig luister ik ook wel eens naar mijn dokter. Haha. Ik had namelijk vorige week net deze hanger besteld in Amerika. Zie foto.
Als ik aan het knutselen ben, dan heb ik twee soorten muziek aan, waar ik rustig van wordt en zelfs inspiratie van krijg. Ja, het klinkt misschien raar, maar als ik andere muziek op heb of zelfs de radio aan heb dan komt er weinig of niks uit mijn handen. Haha. Het zal wel tussen mijn oren zitten, maar jullie hebben zelf gezien wat ik de laatste tijd allemaal maak onder het geluid van deze groepen.
In Creafarm draai ik Nick & Simon en achter mijn pc, waar de Imagine ook staat de Jonas Brothers. En over deze laatste Nick gaat het eigenlijk ook over. De Jonas Brothers zijn drie broers en Nick is diabeet en zet zich in voor diabeten in het algemeen, maar vooral bij kinderen. Hij is zelf diabeet sinds zijn 13e jaar en werd op een dag niet goed, omdat hij op 700 zat toen er bloed werd geprikt. Kun je na gaan, toen het bij mij werd ontdekt zat ik op 9,9 en dat was al paniek bij de huisarts. Nick Jonas heeft dus deze hanger ontworpen en met deze opbrengst steun je ook de stichting voor diabeten. Een SOS hanger heb ik ook eens geprobeert, maar dit vind ik helemaal niks, met zo'n mini papiertje erin en zo'n hanger en deze ben ik al een paar keer kwijt geraakt, omdat dat schaniertje weer eens lam was. Dit leek mij wel stevig en je steunt gelijk een goed doel. Ik heb hem inmiddels ontvangen, maar heb er wel een langere ketting aangedaan. En nu dus trouw om doen. Deze hangers zijn er ook zonder de tekst "Diabetes", want iedereen mag natuurlijk deze stichting steunen. Of je nu diabeet bent of niet.
De tekst "A Little bit longer ..... and I'II be fine." is de titel van een liedje die hij geschreven heeft toen hij in het ziekenhuis lag en dus bijna in coma lag, omdat hij zo hoog was. Als je dit bij Google in toetst dan kan je genoeg hierover vinden. Dit wilde ik gewoon even met jullie even delen, want ik ben niet de enige die diabeet is. Dus als je iemand tegenkomt die flauwvalt of wat dan ook kijk naar een hanger of een armband. Als deze namelijk diabeet is helpt het geven van druivensuiker of gewoon een suikerklontje al genoeg voor een keuze tussen leven en dood.

Groeten van Annette

Bedankt voor al jullie reacties die ik nu per mail mag ontvangen. Er is mij al een paar keer gevraagd waar ik hem gekocht heb. Dit is de link. NICK-JONAS-BROTHERS-DIABETES-MEDICAL-DOG-TAG-NECKLACE
Je betaald in euro's en de verzendkosten zijn gratis. Hij komt dus uit Amerika. Hier kun je ook de necklace krijgen zonder de tekst Diabeet erop. Als je hem ontvangt zit hij netjes in een zakje met daarbij een kaartje van echtheid en te bedanken dat je hiermee ook de stichting steunt.

Weer sensorloos

Hallo allemaal,

Ja, de titel zegt genoeg, nietwaar? Vanmorgen toen ik opstond was er niks aan de hand, totdat ik aan tafel zat mijn brood op te eten. Mijn kastje ging opeens piepen en ik las de melding of ik ook de sensor had verwijderd? Ik niet, maar hij zelf wel. Ik voelde langs mijn arm iets glijden, net of er een beest onder je trui zit. Ik greep naar mijn arm en inderdaad mijn sensorkastje viel uit mijn mouw. Henk natuurlijk gelijk kijken, want misschien kunnen wij hem er nog gewoon opklikken. Nee dus, weg sensor. Dat is dat kleine ding wat je in het midden op de foto ziet. Dat puntje wat naar beneden wijst zit dus in mijn arm.
Overal gezocht, maar ik kan hem niet vinden. De diabeetverpleegkundige maar weer gebeld. Jammer maar helaas. Het apparaat mag weer van mijn arm, want hij doet nu toch niks meer. Wat een pech, nietwaar? Ik hoop nu dat ze toch genoeg gegevens hebben en er iets uitkunnen halen?
Ik hou jullie op de hoogte.

De kaart die ik vandaag heb toegevoegd is weer een kaart uit de oude doos. Alles is gesneden met de Cricut en de producten van JEJE heb ik hier gebruikt. De kerstboom is gesneden uit dubbelzijdige plakfolie van JEJE en bestrooid met Sandy Art.

Groeten van Annette

Even weer een update

Hallo allemaal,

Even weer een update. Nee, niet van de Cricut, de Gypsy of van de Cricut Imagine, maar van mij zelf. Haha

Ik moet het positieve er maar van in blijven zien.

Inmiddels heb ik apparaat met sensor nr. 4 in mijn arm. Ik moest afgelopen dinsdagmiddag weer terug naar het ziekenhuis om het apparaat uit mijn arm te halen. Ik zou dan gelijk er weer één in krijgen die ik tot zondag in moet houden. Ja hoor, je raadt het al. ik werd 's morgens wakker met 1,7mol op het kastje. Oeps, dit is echt niet goed. Heel gevaarlijk zelfs. Ben maar gaan aankleden en naar de stal gegaan om even met Henk te overleggen. Ik maar weer naar huis en heb met mijn eigen prik apparaat geprikt. Vreemd daar was ik 7,2mol. Wel een verschil hoor. Dus maar de diabeetverpleegkundige gebeld wat ik het beste kon doen? Oké, ik moest met het apparaat zelf ook even bloedprikken. Daar was hij 7,3mol. Terwijl hij nog steeds 1,7mol aan gaf. Toen maar het nummer gebeld bij storing van het apparaat. Om het verhaal maar zeer kort te maken. Moest Henk mijn kastje afkoppelen om te kijken of die sensor nog wel in mijn arm zat. En wat bleek nu? Hij viel op de grond en de sensor was wat omgebogen. Dit betekende dus weer naar het ziekenhuis om weer een nieuwe erin te laten zetten. Hier krijg je dus letterlijk weer hoofdpijn van. Ik loop vanaf maandag alweer met hoofdpijn rond. Soms is het weer zo erg dat ik echt plat moet. Met mijn migraine pillen kan ik het dan aardig volhouden, maar fijn is het nooit.

Het knutselen wil dus ook even niet. Morgen moet ik de boel klaar maken voor de kerstworkshop die ik ga zaterdag ga geven in ons eigen dorp. Korrie en Els zouden mij komen helpen. Wij komen ook nog op de film, want er wordt een film gemaakt over ons dorp en Jan had mij al gemailt dat hij natuurlijk even langs kwam om alles vast te leggen. Ik hoop dan ieder geval mijn hoofdpijn zo goed als kwijt te zijn. Dus ben je zaterdag in de gelegenheid om naar Oldemarkt te komen? Ik zit bij Henk & Willeke bij Recreatief Centrum Oldemarkt. (voorheen Vaartjes) Wij maken een kerstdoosje en de workshop is gratis.
De foto is een kerstkaart van vorig jaar. Ik blijf hem mooi vinden.

Groeten van Annette

Ik ben weer voorzien van een sensor

Hallo allemaal,

Vanmorgen weer naar de diabetesverpleegkundige geweest. Zij heeft de batterij vervangen en mij opnieuw de sensor in mijn arm geschoten. Mijn arm heeft deze keer niet gebloed en daardoor zit de pleister ook beter vast. Voor de zekerheid toch nog extra pleister en een gaatjes verband er om heen. Dinsdagmiddag moet ik weer terug, dan wordt hij uitgelezen en kan de volgende er weer in. En nu maar hopen dat deze het nu wel goed blijft doen.

Groetjes van Annette

Ja hoor, dat heb ik weer.

Hallo allemaal,

Bedankt voor alle reacties op mijn verhaal van gisteren. Zowel op mijn blog als op mijn Hyves groepen. Ook kreeg ik per mail van vele mensen die ervaring hebben met dit kastje positief of juist negatief. Maar vandaag kreeg ik weer vragen hoe ik de nacht had doorgebracht en hoe het ging. Maak je borst maar nat, want natuurlijk wordt het niet weer een gewoon verhaal.

De nacht is redelijk goed gegaan al had ik soms wel dat als ik op die zij lag dat het mij zeer deed en ik dus wakker werd. Bij het opstaan kwam ik er achter dat de pleister al bijna los zat, dus even met Henk overleg gehad en de huisarts maar even gebeld. Ik kon bij de assistente langskomen die er wel even naar wilde kijken. Zij vond het zelf ook wel interessant, want zij had dit nog nooit gezien. Zij heeft mij een grotere pleister om heen gedaan een zo'n netverband met gaten. Voor het middag eten kreeg ik een hele rare melding op dat kastje. Ik gelijk even kijken in de gebruiksaanwijzing en natuurlijk stond dat er weer niet in. Wel stond er een nummer bij van de technische ondersteuning. Dus die maar gebeld. Mijn verhaal uitgelegd en ja, je snapt het al de batterij van de sensor, het kastje op mijn arm, was leeg. Hij had dus geen contact meer met het kastje. Dit kan niet zomaar vernieuwd worden en dan weer aanzetten. Zo werkt dat helaas niet. Ik moest maar even met de diabeetverpleegkundige overleggen. Mijn eigen diabeetverpleegkundige werkte vandaag niet dus ik kreeg haar collega aan de lijn. Inderdaad werkte het kastje niet meer, dus het apparaat moest afgekoppeld worden en dan moest ik morgen maar weer even langs komen in het ziekenhuis om een nieuwe er in te schieten en dus opnieuw hem 5 dagen te dragen. Niet echt handig dus. Heel voorzichtig het pleister er afgehaald om daarna de sensor uit mijn arm te trekken. Ik kan je wel vertellen dat dat alles behalve lekker was. Wat wel mooi was is dat je nu de sensor duidelijk ziet. En natuurlijk heb ik dat weer op foto gezet. Zo leren jullie er ook nog iets van. Hahaha.
Dat mini dingetje onderaan de foto is dus de sensor. Dit ding alleen al blijkt 50 euro te kosten. Het pennetje wat naar beneden wijst zit dus in je arm. Valt op zich wel mee toch? De rest zit in dat houdertje waar dat sleutelgat in zit. (tenminste dat lijkt net zo)
Dat grijze ding, wordt dus in die houder geklikt en daar is de batterij dus van leeg. Morgen krijg ik dus weer een nieuwe voor 5 dagen en dan maandag mag die er weer uit en dan de volgende voor 5 dagen erin.
Wordt vervolgt zeg maar. ;-)
Vanmiddag zijn Korrie en Remon geweest. Remon helpt Henk waar nodig is en Korrie zit bij mij in Creafarm. Wij zijn bezig geweest voor de kerstworkshop die wij volgende week zaterdag geven in Oldemarkt tijdens het Kerstrondje.

Groeten van Annette

Van het één in het ander

Hallo allemaal,

De titel zegt het eigenlijk al. Van het één in het ander. Sinds het bestralen zijn mijn suikers net berg en dal. Zo zit ik laag (4,3mol) en dan een uurtje later zit ik hoog (15,6mol). Behalve dat dit niet goed is voor je nieren, lever en hart is het ook zeker niet goed voor je humeur, maar ook blijf je je moe voelen en soms ook misselijk, hoofdpijn etc. Kort gezegt, je voelt je gewoon bagger. Om dit nu eens goed te onderzoeken heb ik vanmiddag van de diabeetverpleegkundige dit apparaat gekregen. In mijn arm werd een sensor geschoten (au) en wat aan de buitenkant van mijn arm blijft werd dit apparaat aangeklikt. In een tasje kreeg in het apparaat waar alles in wordt opgeslagen. Hieronder kun je zien dat ik om 20:59 uur op 10,7 mol zit. Over een paar minuten kan dat weer helemaal anders zijn. Ik kende dit apparaat niet, maar zij vertelde mij dat dit vaak wordt gebruikt bij jongere kinderen die diabeet type 1 hebben en dus goed onder controle moeten blijven hoe hoog zij zitten. Om hun niet constant te hoeven prikken in de vinger, wat best wel pijn doet, is dit wat vriendelijker voor hun. De sensor, zeg maar de chip, mag er niet langer dan 5 dagen inzetten. Zondag moet Henk hem afkoppelen en de sensor eruit halen. Maandagmorgen moet ik weer naar het ziekenhuis en dan wordt dat apparaat afgelezen. De diabeetverpleegkundige vertelde mij dat ik dan gelijk weer de volgende erin krijg voor de volgende 5 dagen. Tevens moet ik een eetdagboek bijhouden. Wat eet je, hoeveel eet je en hoeveel koolhydraten zitten erin? Ja, dat laatste heb ik altijd erg veel moeite mee. Ook moet ik opschrijven wat voor activiteiten ik die dag heb gedaan, want alles kan invloed hierop hebben.

Je moet er wat voor over hebben met al die ziektes van mij. Krijg je er allemaal maar gratis bij. Soms vraag ik mij weleens af waar ik dit aan te danken heb? Ik heb brede schouders, maar soms valt het allemaal niet mee.

Groetjes van Annette

** Bedankt voor al jullie lieve reacties. Inderdaad soms schrijf ik het zo van mij af. Ik heb veel familie, vrienden en andere bekenden ver weg wonen, ook aan de andere kant van de oceaan en op deze manier is iedereen gelijk up to date. Dat is het voordeel van internet. Sommige hadden vragen en daarom geef ik maar hier het antwoordt, zodat iedereen weer op de hoogte is. ;-)
* Het apparaat op mijn arm is 6,5 x 3cm en is 2,5 cm dik. Je kunt het vergelijken met een luciferdoosje.
* Nee, ik voel hem nu niet zitten, hoe dat vannacht wordt tja , dat weet ik nog niet?
* Ik mag er gewoon mee douchen, zwemmen, sporten etc.
* Tja, mijn allergie? Ik hoop inderdaad niet dat ik een reactie krijg op deze pleister.
* Met mijn neus gaat het goed, al is hij van binnen nog steeds erg pijnlijk.
* En heb ik nog regelmatig een bloedneus.
* Maar verder gaat alles goed hoor, maar soms zit een mens wat in een dip. ;-)

Welkom op mijn Blog

Hallo allemaal,

Mijn naam is Annette Hetebrij en ik woon in de kop van Overijssel op een boerderij. Wij hebben een melkveehouderijbedrijf en ik heb Annette's Creafarm er naast als tweede tak. Ik geef creatieve workshops, demo's in hobbywinkels of op vakbeurzen, heb een webwinkel op http://www.annettescreafarm.com/ , ben demonstratrice van verschillende creatieve groothandels en heb al artikelen morgen schrijven in verschillende hobbybladen. Nu ik dit zo overlees is het eigenlijk best wel veel, maar wij zijn er nog niet. ;-) Ik ben regelmatig te vinden achter de pc. Moet ook wel als je een webwinkel hebt. Op Hyves ben ik al verschillende groepen gestart. Eerst natuurlijk privé, maar al gauw kwam die voor Annette's Creafarm er ook bij. Toen kwam de Cricut, een snij- stansmachine en weer had ik er een verslaving bij. Nu ik ook de Slice heb, die ook maar een eigen Hyves groep gegeven. Voor mijn Cricut Expression Hyves groep heb ik al enkele landelijk workshopdagen georganiseerd. Erg leuk om de leden eens privé te ontmoeten. Tussen de bedrijven door werk ik ook nog mee op onze boerderij. Kalfjes voeren etc. is één van mijn vaste taken en natuurlijk de boekhouding, maar dat is niet mijn grootste hobby hoor. ;-) Mijn hobby's zijn toch vooral scrappen en koken. Vroeger gaf ik ook nog kooklessen in de fijne keuken, maar daar ben ik mee gestopt, want het was niet meer te combineren. Ook mijn baan als hoofdleidster op een peuterspeelzaal was na 13 jaar te druk. Ik wil tenslotte ook nog slapen op z'n tijd. ;-)
Nu ik diabeet blijkt te zijn , moet ik voor mijn gezondheid toch een stapje terug doen en dat valt niet mee voor zo'n bezige bij als ik. Wat een verhaal weer. Sorry hoor, maar die tik heb ik overgehouden van school. Ik moest altijd verslagen schrijven van minimaal 250 woorden. Als jullie nog meer willen weten, vragen staat vrij.

Groetjes van Annette